Hegel, gündelik gazetelerin yaygınlaşmaya başladığı dönemde " Gündelik gazete modern insanın sabah ayinidir" demişti.
Bu ayin yoluyla, yüzyılların seçkin özelliği olan okumak, sıradan ve yaygın bir iş haline gelmişti. İnsanlar bu yolla olup bitenler hakkında bilgi sahibi oluyorlardı. Geçen yüzyılın büyük bir bölümünde, insanlar toplu taşıma araç-larında klasik edebiyatın önde gelen kitaplarını okurken, okumanın yeniden sıradanlık dışı bir faaliyet haline geldiği ve bilgilenmekten kültürlenmeye doğru geçişin etkileyici bir örneği biçimine ulaştığı anlaşılıyordu. Modern insan adına moral verici bir ayin türüydü bu. Şimdilerde postmodern insanın sabah ayini sabun köpükleri gibi ekranda bir görünüp bir kaybolan ve iz bırakmayan daha "modern" yöntemlerle sürüyor. Sabah ayini sürüyor ama nereye doğru?